قال رسول الله (ص): مَنْ أَحَبَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ ع وَ ذُرِّیَّتَهُمَا مُخْلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النَّارُ وَجْهَهُ وَ لَوْ کَانَتْ ذُنُوبُهُ بِعَدَدِ رَمْلِ عَالِجٍ إِلَّا أَنْ یَکُونَ ذَنْبُهُ ذَنْباً یُخْرِجُهُ مِنَ الْإِیمَان‏

هر کس حسن و حسین و فرزندان ایشان را خالصانه دوست بدارد، آتش جهنم صورت او را نمی‌سوزاند حتی اگر گناهانش به تعداد ریگ‌های بیایان باشد مگر آن که گناهش گناهی باشد که او را از ایمان به کفر خارج کرده باشد.

کتاب کامل الزیارات ص۵۱

‏۱. ظاهراً منظور از ذریه، امام زاده‌ها و سادات از نسل ائمه است.
۲. گناهایی که انسان رو از ایمان خارج 
میکنه مثل انکار وجود خدا یا قائل به چندخدایی شدن یا اهانت به پیامبر و معصومین